Quest for Wisdom Werelddroom

Zo zie ik een Quest for Wisdom werelddroom in de rook die opstijgt uit de puinhopen en massale afslachtingen in een verscheurde wereld, kantelend van crises naar crisis — met een ongekend hoge prijs voor mensen en gemeenschappen, met zoveel pijn in individuele en collectieve levens. Achter de machtspolitiek ingrijpend op onderbuikgevoelens om welvaart en (groeps)belangen zeker te stellen, is de morele nood ongekend groot en ook voelbaar op straat als vreemdelingenhaat en de angst om de ‘eigen’ waarden en normen te verliezen. Maar zijn de waarden waar we ten diepste om geven — liefde, zorg, aandacht en menselijkheid — niet van ons allen?

Een werelddroom hoor ik in voedende gesprekken met hoopvolle zielen. Hoe achter de om zich heen grijpende angst en agressie het verlangen te horen naar het goede leven? Hoe de onverschilligheid door te prikken en voortsnellende burgers gevoelig te maken voor de oproep om waarlijk mens tussen mensen in een wereldgemeenschap te zijn? We oogsten wat we zaaien! Hoeveel schoner wordt de wereld met de verhalen uit de vier windstreken, vol wijsheid van het hart. Door ze te blijven vertellen en door te geven in de taal van de kunsten: op een quest for wisdom voor onze (klein)kinderen en buren van alle naties en alle komende generaties.

Een werelddroom voel ik opborrelen tussen mensen als de angst voor de vreemde ander een nachtmerrie blijkt te zijn, waaruit we gaan ontwaken. Als de ochtendzon het licht laat zien van de dauw die ons betovert als een parel. Als we de goedheid voelen in een onbeholpen poging troost te bieden, de verbindende kracht van hart tot hart als iemand boze verwijten kan incasseren en de pijn erkent van onvervuld verlangen naar liefde. Als we doorheen de stamelende woorden de ontroering voelen. Als we de gebaren, klanken en kleuren laten spreken en elkaar gaan aanspreken op de intentie achter het zwijgen en het schreeuwen. Het kloppen van het hart kan de bedoeling beter overdragen dan de scherpte van eenduidige taal.

Een werelddroom ontstaat als we met elkaar gaan dromen. Door in eigen kringen zaadjes van liefde te zaaien — in plaats van mee te gaan in reflexen van onverschilligheid, agressie en angst — zodat een lach een lach ontlokt, warmte met warmte beantwoord wordt. Hoe schoon juist de verschillen tussen mensen en hoe veel kleurrijker en boeiender wordt het (werk)leven, als we daar oog voor hebben. Hoe weldadig als de afgeslotenheid zich opent en er verbinding tussen mensen en culturen ontstaat.

Een wereld waarvan we dromen ontstaat door te dromen. Door onze kinderlijk naïeve wensen juist niet te vergeten. Door niet te vergeten dat de mooiste dingen uit dromen zijn ontstaan. De mooiste droomwensen, die onze beste krachten aanjagen: de passie, die tot aan de sterren reikt en de wereld kan veranderen — de dromen beginnen met krachtige dromers zoals Harriet Tubman en Martin Luther King. En zoals John Lennon zingt “I’m a dreamer and I’m not the only one…”. Laten we samen gaan dromen over een wereld waarin ieder een thuis kan vinden, zodat die droomkracht gaat leven. Met kleine gebaren die groot zijn en liefdevolle daden die aanstekelijk zijn. Wevend met draadjes van zachte krachten die opvlammen in vurig dromende, meestromende, luchtige en vertakkende kringen….